Het project is gebaseerd op herinneringen en verhalen: mensen die gewond raakten door landmijnen trachtten de gebeurtenissen voorafgaand aan het ongeluk in een interview met de kunstenaar te reconstrueren. Sommigen maakten een schets van de plek waar de mijn af ging. Lukas Einsele portretteerde iedere deelnemer met een veldcamera en liet een polaroidfoto van het portret bij de geïnterviewde persoon achter. De verhalen, tekeningen en portretten werden getoond in samenhang met documentatie over de landmijnen en foto’s die gemaakt werden in de gebieden.

Het project werd tentoongesteld in Witte de With (Rotterdam), Museum Haus Esters (Krefeld), United Nations en Goethe Institut (New York). Vanaf juli 2005 wordt het project gepresenteerd in de landen waar het onderzoek plaatsvond.