Onafhankelijk curator en kunstcriticus Laurie Cluitmans (1984, Nederland) heeft een BA in Communicatiestudies en een BA en MA in de kunstgeschiedenis van de Universiteit van Amsterdam. Zij was curator van a.o. de volgende tentoonstellingen: He Disappeared into Complete Silence: Rereading a Single Artwork by Louise Bourgeois (2011) een groepstentoonstelling in De Hallen Haarlem (i.s.m. Arnisa Zeqo); Tribute to an Avenue (2013-2014), een tentoonstelling van videokunst op de Coolsingel, in opdracht van Sculpture International Rotterdam; solotentoonstelling door Liesbeth Labeur, Nachthutje in de Komkommerhof (2014-2015) in De Vleeshal Middelburg; Where the Sidewalk Ends (2015), een groepstentoonstelling (i.s.m. Rieke Vos) in de openbare ruimte met werken van opkomende kunstenaars; solotentoonstelling van Saskia Noor van Imhoff #+21.00 in de Appel, Amsterdam. In 2011 was Cluitmans onderdeel van het onderzoeksteam van het Autonomy Project, dat bestond uit een zomerschool, een symposium en een serie master classes bij het Van Abbemuseum Eindhoven. Tot september 2016 was ze artistiek directeur bij Galerie Fons Welters.
Cluitmans schrijft voor a.o. MetropolisM, Fundament, Frieze, De Groene Amsterdammer en individuele kunstenaars. Onlangs kreeg ze De Prijs voor de Jonge Kunstkritiek 2016 voor haar essay De mogelijkheid van een tuin, over de tuinen van Derek Jarman en Ian Hamilton Finlay. Dit essay maakt deel uit van Cluitmans huidige onderzoek Radicants, Radicals, Epiphytes and Parasites, dat zal plaatsvinden bij a.o. CCS Bard.