Käthe Kollwitz (1867-1945, Duitsland) was de laatste grote vertegenwoordiger van het Duitse expressionisme en wordt vaak beschouwd als de belangrijkste kunstenaar op het gebied van sociaal protest in de 20ste eeuw. Als welsprekende vertegenwoordiger van slachtoffers van sociaal onrecht, oorlog en onmenselijkheid, portretteerde Kollwitz het lot van de armen en onderdrukten met de krachtige lijnen en versimpelde vormen die haar handelsmerk zijn geworden. Ze studeerde kunst in Berlijn en begon in 1880 met het maken van etsen. Tussen 1898 en 1903 doceerde Kollwitz aan de Berlijnse school voor vrouwelijke kunstenaars en verdiepte zich vanaf 1910 ook in de beeldhouwkunst. Bijna vijftig jaar na haar overlijden opende in 1985 een museum dat gewijd is aan Kollwitz’ oeuvre in Keulen (Duitsland), het jaar daarop gevolgd door een tweede in Berlijn. Het Dagboek en Brieven van Käthe Kollwitz werd gepubliceerd in 1988.