De zoektocht naar alternatieve tentoonstellingsvormen werd in 1992 aangehaald door de Amerikaanse kunstenaar Haim Steinbach (geb. 1944), die als derde gastconservalor, na Jiri Georg Dokoupil (in 1990) en Henk Visch (in 1991) door Witte de With werd uitgenodigd.
Haim Steinbach selecteerde teksten, films, videotapes en kunstwerken van: Bas Jan Ader, Marcel Broodthaers, James Joyce, Joseph Kosuth, Cas Oorthuys, Klaus Rinke, Gerry Schum, Shelly Silver, J.J. Slauerhoff, de familie Van Toer, G. Lee Thompson en Lawrence Weiner.
Dat de beeldende kunst tegenwoordig vaak onderhevig wordt gemaakt aan maatschappelijke en economische ontwikkelingen, is niet in de laatste plaats te wijten aan de activiteiten van galerieen, musea en tentoonstellingsinstituten zelf. Zo blijkt bijvoorbeeld in werkelijkheid weinig verschil te zijn tussen de kunst van gisteren en die van vandaag. De onstuimige groei van de infrastructuur heeft er echter voor gezorgd dat er de afgelopen jaren een ware wedloop waar te nemen is naar alles wat nieuw en anders is. En dat terwijl de terreur van de actualiteit er juist oorzaak van is dat de bestaande mogelijkheden en waarschijnlijkheden van de beeldende kunst niet eens voldoende zijn onderzocht en benut.
De zoektocht naar alternatieve tentoonstellingsvormen werd in 1992 aangehaald door de Amerikaanse kunstenaar Haim Steinbach (1944). Kunstwerken, alledaagse objecten, beelden en teksten nit de wereld van de media – alle met de representatie van water als gemeenschappelijk uitgangspunt – werden door Steinbach bij elkaar geplaatst en met elkaar vergeleken. Kortom: een tentoonstelling van berichten, activiteiten, symbolen en plekken uit de samenleving. Haim Steinbach, die ook in zijn eigen werk vaak beelden en teksten van derden toont en manipuleert, riep in de tentoonstelling No Rocks Allowed. de vraag op wat nu wel of niet tot het domein van de tentoonstelling en van de kunst behoort.