Filmprogramma naar aanleiding van de tentoonstelling Street: behind the cliché. Het publiek wordt op onconventionele uitgedaagd zich niet alleen als toeschouwer maar ook als participant te verhouden tot twee ogenschijnlijk totaal verschillende films.
Plowmans Lunch (28:26 min., 1982) van Lawrence Weiner
Introductie door Renske Janssen in een live telefoongesprek met Lawrence Wiener vanuit Frankrijk: over de motivatie voor het maken van deze film en de actualiteit waarin deze kan worden geplaatst.
Het woord ploughman betekent ploeger. Een ploughman’s lunch is een boerenlunch die je in Engelse pubs kan eten. De naam Plowman verwijst ook naar het beroemde gedicht Piers Plowman van de 14de-eeuwse dichter William Langland uit Chaucer. Het is een lange tekst waarin een verschillende visioenen worden beschreven van de christelijke hoofdpersoon Plowman tijdens zijn zoektocht naar waarheid en verlossing.
In de film van Lawrence Weiner wordt een boot bemand door een groep excentrieke figuren en twee kinderen. De teksten die de acteurs voordragen lijken serieuze kunsthistorische verhandelingen, maar hoe ingewikkelder en ontoegankelijker de tekst, hoe meer de persoon die hem voorleest van zichzelf lijkt te vervreemden: ‘Constant placation of previous aesthetics consumes present resources to the extent that as the needs and desires of a present aesthetic make themselves felt – even when the basis is in a previous aesthetic – the resources have been exhausted.’ Vroegrijpe kinderen in de film acteren als volwassenen en discussiëren over politiek: ‘Politics, I think it imposes on style too much’.
Lawrence Weiner (USA, 1942) is een van de meest betekenisvolle en bekende kunstenaars van deze generatie. In zijn rijke en gelaagde artistieke productie vertaalt en onderzoekt hij in films, boeken, video’s, performances en geluidswerken taalkundige en visuele structuren zoals wij die dagelijks tot ons krijgen. Daarmee herdefinieert hij op radicale wijze de relatie tussen kunstenaar en toeschouwer.
Verrassingsfilm (144 minuten, 2004)
Introductie door de Amsterdamse filmkenner en liefhebber Kees Brienen in gesprek met Renske Janssen
Deze film is simpelweg niet te missen. Het is een onvergetelijk tijdsdocument waarin op intense, pakkende en dynamische wijze een muziekstroming voor eens en voor altijd wordt verbonden met de routine van het dagelijks leven; zelfs met een hele emancipatiebeweging in L.A. anno 1972, zeven jaar na de rassenrellen in de wijk Watts.
Het citaat “I Am – Somebody “, afkomstig uit een gedicht van Jesse Jackson, weerspiegelt het opkomende besef van de noodzaak van gelijke maatschappelijke rechten. Jackson droeg het gedicht voor het eerst voor in 1971 tijdens een uitzending van het Amerikaanse kinderprogramma Sesamstraat, waarin educatie en entertainment hand in hand gaan.